Luchtgeluid en contactgeluid

Wat is geluid?

Geluid ontstaat door trillingen van materialen. Deze trillingen veroorzaken geluidsgolven, die zich verplaatsen en uiteindelijk waarneembaar zijn voor het menselijk oor. De snelheid waarmee een materiaal trilt, bepaalt de toonhoogte van het geluid. Snelle trillingen zorgen voor hoge tonen, langzamere trillingen voor lage tonen. Het aantal trillingen per seconde noemen we hertz (Hz). Een lage frequentie (bijvoorbeeld 100 Hz) klinkt laag, terwijl een hoge frequentie (zoals 1000 Hz) juist hoog klinkt. Een voorbeeld: een mannenstem valt gewoonlijk tussen de 110 en 440 hertz, een vrouwenstem tussen de 200 en 900 hertz.

Naast de snelheid van de trilling is ook de afstand van de trilling, oftewel de amplitude, van belang. Hoe groter deze uitslag, hoe harder het geluid. Dit geluidsniveau wordt uitgedrukt in decibel (dB). Een veelgebruikte variant is de A-weging (dB(A)), waarbij het geluid wordt aangepast aan de gevoeligheid van het menselijk gehoor.

Deze twee factoren, frequentie en geluidsniveau, bepalen samen hoe u geluid ervaart.

Wat is luchtgeluid?

Luchtgeluid ontstaat wanneer een geluidsbron de luchtdeeltjes in beweging brengt en laat trillen. Deze trillingen verspreiden zich via de lucht in de vorm van geluidsgolven. Denk bijvoorbeeld aan stemmen, muziek of verkeer.

Wat is contactgeluid?

Contactgeluid ontstaat wanneer een geluidsbron direct contact maakt met een oppervlak of constructie, waardoor trillingen in het materiaal ontstaan. Deze trillingen verplaatsen zich vervolgens via vloeren, wanden of plafonds. Voorbeelden van contactgeluid zijn voetstappen op een houten vloer of het bonken van een wasmachine.

Wat is het verschil tussen luchtgeluid en contactgeluid?

Het belangrijkste verschil tussen luchtgeluid en contactgeluid is de manier waarop het geluid zich voortplant: luchtgeluid via de lucht, contactgeluid via vaste constructies. Over het algemeen is contactgeluid krachtiger dan luchtgeluid. Ter illustratie: met uw stem krijgt u een glas niet omver, maar als het op een trillende wasmachine staat, lukt dat wél.

Hoe pakt u overlast van lucht- en contactgeluid aan?

Luchtgeluid kan gaan galmen in ruimtes met harde materialen, denk aan beton, glas of steen. Dit komt doordat het geluid weerkaatst op deze oppervlakken. U kunt de galm verminderen met geluidsabsorberende materialen zoals melamineschuim of noppenschuim. Het schuim absorbeert de geluidsgolven, waardoor deze niet terugkaatsen. Hierdoor wordt galm verminderd en klinkt het rustiger in de ruimte.

Komt het luchtgeluid van buiten of uit een andere ruimte, dan is geluidsisolatie de oplossing. Hierbij werkt geluidsabsorptie niet: het geluid moet namelijk worden tegengehouden, terwijl geluidsabsorberende materialen geluid wel doorlaten maar voorkomen dat het terugkaatst. Daarom gebruikt u bij geluidsisolatie gesloten materialen met massa, zoals gipsplaten of andere dichte, zware materialen. Begin met het dichten van kieren en voeg vervolgens massa toe aan de bestaande constructie. De meest effectieve manier is het bouwen van een extra, losgekoppelde wand of vloer, bijvoorbeeld een voorzetwand of zwevende vloer. Dit wordt een massa-veer-massa-systeem genoemd en biedt een hoge mate van geluidsisolatie.

Contactgeluid vereist een andere aanpak. Contactgeluid wilt u zo dicht mogelijk bij de bron aanpakken, voordat de trillingen zich via de constructie verspreiden. Hiervoor is het nodig om trillingsisolerende materialen toe te passen. Deze vangen de trillingen op, waardoor ze zich niet verder verspreiden door het gebouw.